تمامی بررسی‌ها و کاوش‌های باستانشناسی حکایت از آن دارد که پیشینه معماری ایرانی به حدود هزاره هفتم پیش از میلاد می‌رسد. از آن زمان تا کنون پیوسته این هنر در ارتباط با مسائل گوناگون، به ویژه علل مذهبی، توسعه و تکامل یافته است.معماری ایرانی دارای ویژگی‌هایی است که در مقایسه با معماری کشورهای دیگر جهان از ارزشی ویژه برخوردار است؛ ویژگی‌هایی چون طراحی مناسب، محاسبات دقیق، فرم درست پوشش، رعایت مسائل فنی و علمی در ساختمان، ایوانهای رفیع، ستونهای بلند و بالاخره تزئینات گوناگون که هریک در عین سادگی معرف شکوه معماری ایرانی است.
اهمیت حفظ ارزش معماری ایرانی و معماری سنتی
بدیهی است که معماری غنی ایرانی باید حفظ گردد؛ لیکن می توان با بهره گیری از همین میراث معماری ایرانی پلی به سوی آینده ساخت و امیدوار بود که معماری ایرانی در معماری روز جهان بار دگر سهمی داشته باشد. وجود بناهای ارزشمند معماری ایرانی، نشان از احداث آنها به دست هنرمندانی توانمند و فرهنگی قدرتمند است. بناهای معماری ایرانی نشان دهنده این هستند که با توجه به عدم وجود دانشگاه در زمان معماران سنتی، این بناها صرفا از طریق تجربه شکل گرفته اند.
ویژگی‌های معماری ایرانی
در معماری ایرانی، با وجود ویژگی های خاصی همچون تناسب و زیبایی سر درها وگنبدها و ایوان‌ها ویژگی که بیشتر شایستهٔ بررسی است منطق ریاضی و عرفانی آن است. درونگرایی و گرایش معماران ایرانی به سوی حیاط‌ها، پادیاوها، گودال باغچه‌ها، هشتی‌ها و کلاه فرنگی‌ها که شبستان‌ها را گرداگرد خود گرفته‌اند، از زمان قدیم جزء منطق ایرانی ها بوده است.
...
ادامه مطلب در سایت وین تاپ وان